N1338
Porucznik rezerwy WP, żołnierz AK, przymusowy robotnik III Rzeszy, powstaniec warszawski, żołnierz LWP.
Jest zima 1942 r. Henryk Troszczyński składa przysięgę wojskową w AK. Krótko potem Arbeitsamt kieruje go do prac budowlanych w niemieckiej firmie na lotnisku Okęcie. Jesienią 1942 r. firma dostaje zadania na okupowanych terenach ZSRS w okolicy Smoleńska. Henryk Troszczyński zostaje przymusowym robotnikiem, bo alternatywą jest niemiecki obóz koncentracyjny w Auschwitz i represje wobec rodziny. Po zakończeniu prac pod Smoleńskiem jego ekipę kierują do Kozich Górek koło Katynia, aby budowała baraki dla Wehrmachtu. Zaprzyjaźnieni Rosjanie pokazują im miejsce zakopania zwłok polskich oficerów zamordowanych wiosną 1940 r. przez NKWD. Henryk Troszczyński z kolegami zabierają łopaty i ruszają tam. Dokopują się do zwłok, widzą polskie mundury, dystynkcje, guziki z orzełkiem. Nie są pierwsi, ale najprawdopodobniej dopiero ich odkrycie istotnie przyczyni się do ujawnienia zbrodni światu.