Opowiedziane

https://opowiedziane.ipn.gov.pl/ahm/swiadkowie/24269,Chmielowska-Janina-Jadwiga.html
2024-03-28, 22:38

Janina Jadwiga Chmielowska

Informatyk, nauczycielka akademicka, działaczka opozycji w okresie PRL, dziennikarka, publicystka.

Janina Jadwiga Chmielowska urodziła się 29 czerwca 1954 r. w Sosnowcu w rodzinie o silnie patriotycznych tradycjach. Jej babcia brała udział w I wojnie światowej, a pierwszy mąż matki był oficerem Wojska Polskiego i zginął rozstrzelany w Ostaszkowie.

W 1978 r. na Politechnice Śląskiej w Gliwicach ukończyła studia na Wydziale Automatyki i Informatyki. Podczas studiów była aktywna w Duszpasterstwie Akademickim. Potem została zatrudniona w Instytucie Systemów Sterowania w Katowicach na stanowisku projektantki oprogramowania systemów komputerowych. W tym czasie działała jako kolporterka wydawnictw niezależnych: „Robotnika”, „Opinii” oraz książek Oficyny Wydawniczej NOWA.

We wrześniu 1980 r. wstąpiła do NSZZ „Solidarność” i została współorganizatorką Komitetu Założycielskiego w ISS, a następnie członkinią zarządu Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego Katowice. Od lutego 1981 r. działała w Kole Obrońców Ludzi Więzionych za Przekonania. Od wprowadzenia stanu wojennego 13 grudnia 1981 r. do 1990 r. pozostawała w ukryciu w obawie przed represjami. Dla większego bezpieczeństwa zmieniała miejsca pobytu. Mieszkała m.in. w Gliwicach, Zabrzu i Bytomiu. Od kwietnia 1982 r. do sierpnia 1990 r. była poszukiwana listem gończym. W 1982 r. założyła Regionalną Komisję Koordynacyjną NZSS „Solidarność” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, w którym działała do roku 1989. Chociaż była ścigana, w roku 1985 zaangażowała się w działania Solidarności Walczącej. W latach 1988–1989 pełniła funkcję przewodniczącej Krajowego Komitetu Wykonawczego SW.

Po zmianach ustrojowych i upadku władzy komunistycznej w Polsce współpracowała z Instytutem na rzecz Demokracji w Europie Wschodniej. Kontynuowała również swoją pracę publicystyczną, pisząc artykuły do „Uncaptive Minds”, „Fortuny” i „Orientacji na Prawo”. W 1993 r. została współredaktorem „Biuletynu Wschodniego”, wydawanego przez Instytut Obywatelski w Warszawie. Była doradczynią Fundacji Pomoc Polakom na Wschodzie. Przez kolejne lata zajmowała stanowiska redaktorskie w „Dzienniku Zachodnim”, „Super Ekspresie” oraz TVP SA. Była producentem telewizyjnym. Od 2002 do 2007 wykładała na Akademii Polonijnej w Częstochowie.

Została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi przez Rząd RP na Uchodźstwie, Krzyżem „Semper Fidelis” (1990), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2007), Orderem „Za Zasługi dla Litwy” (2009), Medalem „Pro Patria” (2017), Medalem Ukraińskiej Grupy Helsińskiej (2018).

Przejdź do relacji

Opcje strony