Tadeusz Chmielewski
Inżynier, opozycjonista w PRL, członek NSZZ „Solidarność”, działacz społeczny i polityczny, nauczyciel, więzień stanu wojennego.
Tadeusz Chmielewski urodził się 31 października 1947 r. w Gdańsku. W 1973 r. ukończył Wydział Mechaniczny-Technologiczny na Politechnice Gdańskiej, a w 1988 r. Akademię Wychowania Fizycznego w Poznaniu, na kierunku Lekka Atletyka. W 1988 r. został mistrzem Ludowych Zespołów Sportowych w chodzie na 10 km.
Uczestniczył w wydarzeniach Marca 1968, jako student Politechniki brał udział w wiecach protestacyjnych oraz demonstracjach na ulicach Gdańska. W latach siedemdziesiątych pracował jako specjalista ds. urządzeń dźwignicowych w Zakładzie w Dzierzgoniu, należącym do Gdańskich Zakładów Produkcji Betonów „Trójbet”. Był nauczycielem szkoły podstawowej i zawodowej w Dzierzgoniu, a następnie pracował jako kierownik w Elbląskim Przedsiębiorstwie Budowlanym.
W sierpniu 1980 r. Tadeusz Chmielewski współorganizował strajk w zakładzie w Elblągu. Był wiceprzewodniczącym Komitetu Strajkowego i delegatem do Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Od września 1980 r. oficjalnie jako członek NSZZ „Solidarność” brał udział w pracach Oddziałowego Komitetu Zakładowego oraz w Regionalnej Komisji Koordynacyjnej Budownictwa. Działał w prezydium Komitetu Zakładowego, Społecznym Komitecie Budowy Pomnika Ofiar Grudnia 1970 w Elblągu oraz jako delegat na I Walnym Zjeździe Delegatów Regionu Elbląskiego. 13 grudnia 1981 r. został internowany. Był przetrzymywany w ośrodkach odosobnienia w Strzebielinku, Iławie, Kielcach-Piaskach, Nowym Łupkowie oraz Załężu k. Rzeszowa. W grudniu 1982 r. wypuszczono go na wolność, a dwa miesiące później zwolniono z pracy.
W latach osiemdziesiątych XX w. Tadeusz Chmielewski pracował m.in. jako nauczyciel w Szkole Podstawowej nr 3 w Elblągu oraz trener lekkiej atletyki w klubie Start Elbląg. Jednocześnie nie zaprzestał działalności opozycyjnej i społecznej: organizował pomoc rodzinom osób represjonowanych, pracował w komisji charytatywnej przy kościele Bożego Ciała w Elblągu oraz w Duszpasterstwie Ludzi Pracy Miasta Elbląga, współpracował z podziemnym pismem „Biuletyn Regionu Elbląskiego »Solidarność«”.
W kolejnej dekadzie był radnym Elbląga, wiceprezydentem Elbląga (w latach 1992–1994), członkiem Zarządu Wojewódzkiego Kongresu Liberalno-Demokratycznego i wiceprzewodniczącym Zarządu Wojewódzkiego Unii Wolności. Zasiadał w radach nadzorczych przedsiębiorstw. Tadeusz Chmielewski jako prezes stał na czele Elbląskiego Okręgowego Związku Lekkiej Atletyki oraz Stowarzyszenia Osób Represjonowanych i Poszkodowanych w latach 1980–1990 Regionu Elbląskiego, był pełnomocnikiem projektu Encyklopedii Solidarności na Region Elbląski. W 2013 r. przeszedł na emeryturę. Od 2017 r. pracował w Komitecie Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa przy IPN w Gdańsku oraz Radzie Konsultacyjnej do Spraw Działaczy Opozycji Antykomunistycznej oraz Osób Represjonowanych z Powodów Politycznych Województwa Warmińsko-Mazurskiego.
Tadeusz Chmielewski został uhonorowany Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2008) i Krzyżem Wolności i Solidarności (2015).