N1246
Przedsiębiorca, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata, mistrz kaletniczy.
Rok 1939 – Józef Walaszczyk jest kierownikiem fabryki mąki ziemniaczanej, która pracuje na potrzeby Niemców. W 1940 r. zakochuje się w młodej Żydówce Irenie Front. O jej pochodzeniu dowiaduje się w dramatycznych okolicznościach – Irena wyznaje mu to podczas niemieckiej rewizji hotelu, w którym przebywają. Józef Walaszczyk działa szybko. Ukrywa dziewczynę za szafą i symuluje chorobę, dzięki czemu udaje mu się pomyślnie przejść kontrolę. Niedługo potem Irena, wraz z dwudziestoma młodymi Żydami, zostaje aresztowana i osadzona w areszcie przy al. Szucha. Józef Walaszczyk w pięć godzin organizuje kilogram złotej biżuterii i wykupuje z aresztu Irenę i wszystkich z nią osadzonych.
W 1941 r. do zgłasza się do niego znajomy z przeszłości, Wengerow. Prosi Józefa Walaszczyka o zatrudnienie czterdziestu Żydów w fabryce, którą kieruje. Józef Walaszczyk przekupuje lokalnego szefa Arbeitsamtu i udaje mu się zatrudnić w fabryce trzydzieści osób pochodzenia żydowskiego. Większości z nich udaje się przeżyć wojnę.
