N0014
Podporucznik WP, Sybirak, żołnierz armii gen. Władysława Andersa, uczestnik bitwy o Monte Cassino.
Jest 1941 rok, tereny Uzbekistanu w ZSRS. Edward Liput wraz z kolegami podąża z Syberii przez Uzbekistan do Kermine, do formującej się polskiej armii pod dowództwem gen. Andersa. Są już ledwo żywi – zmęczeni, a przede wszystkim głodni. Z prowizorycznie przygotowanego noclegu w starej szkole obserwują miejscowych, którzy pieką placki, tzw. lepioszki. Korzystając z ich nieuwagi, Edward podkrada się do pieca, aby zabrać kilka. Gdy już oddala się z nimi za pazuchą, nagle spostrzega Uzbeka pędzącego na niego z ogromnymi widłami. Chłopak co sił w nogach ucieka, a mężczyzna – nie mogąc go dogonić – rzuca je w jego kierunku. Na szczęście nie trafia. Przerażony Edward jest żywy i cały, ale dalej głodny – pędząc, pogubił po drodze wszystkie placki… Wspólnie z kolegami postanawiają odtąd uczciwie na nie zapracować: będą strzygli miejscowych, zarośniętych mężczyzn z kołchozu, w zamian za lepioszki. Zadanie trudne i niezbyt przyjemne, ale pozwalające przez czas jakiś przeżyć w drodze do upragnionego celu. Zanim ruszą dalej i wsiądą na barki na rzece Amu-darii, będą jeszcze obgryzać rybie ości wyrzucone przez miejscowych.
