Opowiedziane Trybusiewicz-Pieńkowska Krystyna - Wspomnienia -

N0077

Nauczycielka, działaczka NSZZ „Solidarność” w latach osiemdziesiątych, internowana w stanie wojennym.

Lata osiemdziesiąte, Gdańsk. Krystyna Trybusiewicz-Pieńkowska po zwolnieniu z internowania nie zamierza rezygnować z działalności opozycyjnej. Wraz z uczniami przygotowuje podziemne pismo „Kontakty”. Pewnego zimowego dnia pani Krystyna, pracująca teraz w szkole wieczorowej, dźwiga na ulicy torbę pełną potrzebnego do druku papieru, ślizgając się i co jakiś czas potykając na oblodzonej nawierzchni. W oczekiwaniu na tramwaj spotyka na przystanku milicjanta – są tam tylko we dwoje. Gdy wreszcie pojazd nadjeżdża, pani Krystyna próbuje wciągnąć ciężką torbę do środka. Widząc jej nieporadność, obserwujący sytuację funkcjonariusz ofiarowuje jej swą pomoc. „Co pani ma tam takiego ciężkiego?” – pyta. Na to pani Krystyna myśli sobie „Synu, żebyś wiedział, to ja już bym szła pod karabinem tam do pierwszego komisariatu” i odpowiada, że właśnie kupiła serwis porcelanowy dla córki. „Ach, porcelana. To muszę bardzo uważać”– kwituje milicjant. I z wielką ostrożnością, niczego nieświadomy, pomaga jej wnieść, jak też później wysiąść z torbą z tramwaju.