N0540
Działacz niepodległościowy w PRL, współzałożyciel Konfederacji Polski Niepodległej. Represjonowany przez SB, wielokrotnie zatrzymywany i skazany w procesie politycznym. Wiceminister w rządach Jana Olszewskiego i Jerzego Buzka. Dr hab. Nauk Wojskowych.
1984 r. Zakład Karny w Barczewie. Budynek, którego mury pamiętają jeszcze czasy pruskie z XIX w. Wśród działaczy antykomunistycznych, odbywających od kilku miesięcy wyroki po procesach politycznych, siedzi Romuald Szeremietiew. Jest osadzony w nieremontowanej od lat celi, z podłogą bez żadnej izolacji, a za sanitarną kanalizację służy pusty kubeł. Zimą woda w wiadrze zamarza, latem panuje straszliwy smród. Osadzeni są w tym czasie poddawani różnym represjom, m.in. wiązani w kaftany bezpieczeństwa, zakleja się im usta, a łaźnia znajduje się na terenie oddziału zakaźnego. . . Za niesubordynację zamykani są w klaustrofobicznej izolatce, gdzie szybko kończy się tlen, jak wspomina nasz Świadek historii „naprawdę to było upiorne doświadczenie, jak człowiek się dusi…”. Szeremietiew decyduje się na dramatyczne kroki i postanawia wszcząć w zakładzie karnym bunt więźniów. Niektórzy podejmują protest głodowy, dochodzi do samookaleczeń. Represje narastają, a jeden ze strażników mówi do Romualda: „możecie swoim koleżkom to powiedzieć - dostaliśmy zgodę, żeby wam gnaty połamać…”. Jak skończy się opór niepokornych?
