Bogusław Nizieński
Prawnik, sędzia, w latach 1999–2004 Rzecznik Interesu Publicznego.
Bogusław Kazimierz Nizieński urodził się 2 marca 1928 r. w Wilnie. W czasie II wojny światowej w ramach tajnego nauczania ukończył szkołę podstawową i gimnazjum. Jako piętnastolatek wstąpił do AK. Miał ps. Sokół, był łącznikiem komendanta obwodu AK,
w plutonie Władysława Koby uczestniczył w bitwach pod Szówskiem oraz pełnił funkcję łącznika w bitwie o Jarosław. Potem należał do Narodowej Organizacji Wojskowej. Po wojnie zdał maturę i z doskonałymi wynikami ukończył studia prawa i politologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Podczas studiów działał w Zrzeszeniu Wolność i Niezawisłość. Pracował w Akademickim Związku Sportowym w Krakowie, czynnie uprawiał sport. W latach 1957–1959 odbył aplikację sędziowską, po czym przez 2,5 roku był asesorem, następnie został sędzią powiatowym i wojewódzkim. Orzekał w wydziałach karnych w sprawach kryminalnych.
W latach 1971–1981 pracował w Ministerstwie Sprawiedliwości w departamencie nadzoru sądowego. Wraz z Adamem Strzemboszem organizował w ministerstwie struktury „Solidarności”, działając na stanowisku wiceprzewodniczącego Komisji Zakładowej, uczestniczył w pracach Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności. Po 1981 r. został zmuszony do odejścia z ministerstwa i przeniesiony do Wydziału Karno-Rewizyjnego Sądu Wojewódzkiego w Warszawie. W 1985 r. zrzekł się stanowiska sędziego
i przeszedł do pracy w prywatnej firmie. Po 1989 r. krótkotrwale pełnił urząd pełnomocnika ministra sprawiedliwości ds. Reformy Wymiaru Sprawiedliwości. Od lipca 1990 r. był sędzią Sądu Najwyższego, zasiadał w Izbie Karnej jako przewodniczący Wydziału II. Przeszedł
w stan spoczynku w 1998 r. W 1998 r. został powołany na stanowisko ds. lustracji Rzecznika Interesu Publicznego. Funkcję Rzecznika Interesu Publicznego objął w 1999 r. i pełnił ją do 31 grudnia 2004 r. Następnie przeszedł na emeryturę. W latach 2006–2008 był członkiem Komisji Weryfikacyjnej WSI. Publikował artykuły o tematyce historyczno-wspomnieniowej, działał w Towarzystwie Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej. Od początku 2010 r. był członkiem Zarządu Głównego Związku Piłsudczyków. Został członkiem Stowarzyszenia Miłośników Jarosławia oddziału warszawskiego. W marcu 2016 r. powołano go w skład Zespołu Ekspertów do Spraw problematyki Trybunału Konstytucyjnego. We wrześniu 2016 r. został wybrany przewodniczącym Rady do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych przy Urzędzie do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. W 2008 r. został powołany do Kapituły Orderu Orła Białego, zrezygnował z członkostwa w 2010 r., ponownie wszedł w skład Kapituły w 2016 r., a potem został wybrany Kanclerzem Orderu. Posiada honorowe obywatelstwo Jarosławia (2009). Jest żonaty, ma dwóch synów.
Odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1991), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1998), Orderem Orła Białego (2008), Odznaką Honorową „Bene Merito” (2018), Medalem „Pro Bono Poloniae” (2018), Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2019). Otrzymał nagrodę Kustosz Pamięci Narodowej IPN (2018).