Janina Jankowska
Dziennikarka i reporterka radiowa, działaczka opozycji demokratycznej w PRL.
Janina Jankowska urodziła się 11 maja 1939 r. w Jadowie. Ukończyła studia z zakresu filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1961 r. pracowała w Polskim Radiu, od 1973 do 1982 r. zatrudniona w Redakcji Reportaży Literackich. Samodzielną produkcję reportaży umożliwiła jej pierwsza nagroda na ogólnopolskim konkursie za reportaż Mam dopiero 21 lat, opisujący proces dwóch młodych mężczyzn oskarżonych o zabójstwo. Od 1976 r. zajmowała się przepisywaniem tekstów w „Biuletynie Informacyjnym KSS „KOR” oraz organizacją lokali drukarskich, okazjonalnie publikowała w tym piśmie oraz w „Zapisie”. W sierpniu 1980 r. mimo braku zgody kierownictwa Polskiego Radia pojechała do Stoczni Gdańskiej, realizując w trakcie strajku reportaż Polski Sierpień. W tym samym roku wstąpiła do „Solidarności”, była członkinią komisji zakładowej w Radiokomitecie i reporterką związkowego Radia Solidarność Region Mazowsze. W 1981 r. stała na czele ogólnopolskiego Krajowego Komitetu Organizacyjnego Radia „S”. Po wprowadzeniu stanu wojennego od lutego do sierpnia 1982 r. internowana w Olszynce Grochowskiej i Gołdapi, usunięta także z pracy w Polskim Radiu. Po zwolnieniu współtworzyła podziemną Niezależną Oficynę Fonograficzną NOWA, współpracowała z Oficyną Fonograficzną CDN. Publikowała w wydawanym poza cenzurą „Tygodniku Mazowsze”. W lipcu 1984 r. została tymczasowo aresztowana i osadzona w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów, zwolniono ją jeszcze w tym samym miesiącu na mocy amnestii. Współpracowała z prasą podziemną (w tym z „Krytyką”), w 1983 r. z Andrzejem Paczkowskim, Markiem Owsińskim, Grzegorzem Bogutą i Wojciechem Adamieckim założyła podziemne Stowarzyszenie Archiwum Solidarności, zbierając różne materiały. W 1989 r. uczestniczyła w obradach okrągłego stołu w tzw. podzespole prasowym, w trakcie kampanii przed wyborami parlamentarnymi kierowała zespołem dziennikarskim przygotowującym kampanię wyborczą w Polskim Radiu kandydatom Komitetu Obywatelskiego. W latach 1989–1991 zajmowała stanowisko wicedyrektora Programu I Polskiego Radia. Była członkinią i przewodniczącą rad programowych Polskiego Radia i Telewizji Polskiej.
Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011), Krzyżem Wolności i Solidarności (2017), Złotym Krzyżem Zasługi (2000).
