Opowiedziane

N0033

Córka st. post. Policji Państwowej Michała Adamczyka zamordowanego w 1940 roku w Kalininie, przez całe życie kultywowała pamięć o ojcu i przedwojennej Policji Państwowej.

Październik 1939 r. Helena Adamczyk, matka Ireny, Ryszarda i najmłodszego dziecka, które dopiero jest w drodze, od ponad miesiąca nie ma wieści o mężu Michale. Nie czeka jednak biernie na jego powrót – jest zaangażowana w tworzący się w okupowanym kraju ruch oporu w Sarnakach. Wie jednak, że nie będzie w stanie poświęcić się w pełni pracy konspiracyjnej, nie narażając przy tym własnych dzieci. Za namową rodziny, podczas rozmowy z komendantem tworzącego się Związku Walki Zbrojnej na tym terenie, postanawia wystąpić z organizacji. W odpowiedzi słyszy jednak, iż jest to absolutnie niemożliwe: kto bowiem został zaprzysiężony i wtajemniczony, nie może od tak zrezygnować. Komendant nie przyjmuje rezygnacji, zmienia za to przydział zadań. Od tej pory jej dom będzie punktem kontaktowym i miejscem przerzutu „bibuły”. Zyskuje pseudonim „Perła”.