N0517
W czasie okupacji należała do konspiracyjnego harcerstwa w Warszawie, w Powstaniu Warszawskim pełniła funkcję sanitariuszki, a po jego upadku była więźniem niemieckiego stalagu. Zasłużony lekarz pediatra.
Jest 12 kwietnia 1944 r. 1 Dywizja Pancerna gen. Maczka kończy wyzwalać Holandię. Pododdziały dywizji zbliżają się do terytorium Niemiec. Żołnierze 2. Pułku Pancernego dowiadują się od napotkanej miejscowej ludności, że po drugiej stronie granicy, zaledwie kilkanaście kilometrów od niej, w Oberlangen, jest obóz jeniecki, w którym Niemcy przetrzymują Polki. Natychmiast organizują grupę zwiadu. Uruchamiają czołg Sherman, dwa transportery opancerzone typu Scout Car, jeepa i motocykl. Czołgiem dowodzi sam dowódca pułku podpułkownik Stefan Koszutski. Szpica rusza w kierunku granicy. Tego dnia Amelia Korycka, jak co dzień, pełni służbę pielęgniarską w jednym z obozowych szpitali Stalagu VI C. Szpica pancerna zbliża się do ogrodzenia obozu. Przez krótko Niemcy prowadzą jej ostrzał, ale szybko zaprzestają oporu i poddają się. Ponad 1700 kobiet-jeńców wylega przed baraki. Jeszcze nie wiedzą kto je wyzwolił: Amerykanie, Anglicy, Francuzi, Kanadyjczycy… Kiedy one dowiadują się, że to Polacy, a do pancerniaków dociera, że wyzwolili polskie kobiety - uczestniczki Powstania Warszawskiego, wszystkich ogarnia euforia…
