Pliki do pobrania
N0041
Działacz opozycyjny, szef grupy specjalnej Komitetu Porozumienia Międzyzakładowego „S”, współpracującej z Grupami Oporu Solidarni, organizator akcji ulotkowych, akcji restrykcyjnych, kolportażu prasy, redaktor podziemnego wydawnictwa, zasłużony księgarz.
Jest 1982 rok, czas stanu wojennego. W Warszawie mieszka wołomińska znajoma Waldemara Różyckiego - pani Jadwiga Kryńska. Kiedy prosi ją o udostępnianie mieszkania do konspiracyjnych spotkań jego grupy i przechowywania materiałów, ona mimo związanego z tym ryzyka, godzi się bez wahania. Jej brat jest internowany, chce przynajmniej w ten sposób za niego działać przeciwko komunie. Chłopcami z grupy zajmuje się jak matka. Kiedy w grupie na skutek sąsiedzkiego donosu następuje wsypa, ubecja trafia do mieszkania pani Jadwigi. Aresztują ją i zawożą do Pałacu Mostowskich. Tam jest przesłuchiwana i poddana szczególnie nikczemnym szantażom. Ubecy, którzy nie mogą wycisnąć z niej żadnych informacji o grupie wyczuwają, że jej słabym punktem jest miłość do córki i wnuczki. Informują fałszywie o aresztowaniu córki i umieszczeniu wnuczki w sierocińcu z perspektywą anonimowej adopcji. Preparują fotomontaż mający skompromitować Jadwigę w oczach córki. Kiedy okaleczona psychicznie pani Jadwiga wychodzi z aresztu, jedzie do Wołomina i jako pielęgniarka szybko uzyskuje opiekę medyczną i miejsce w tamtejszym szpitalu. Drugiego dnia pobytu w nim albo sama wyskakuje przez okno, albo zostaje przez nie wypchnięta… Kiedy Waldemar jest przesłuchiwany przez ubeków w więzieniu na Rakowieckiej, jeden z nich rzuca mu na stół zdjęcia z sekcji zwłok pani Jadwigi krzycząc: „Zobacz, do czegoś doprowadził…!”.
