Anna Staszewska
Wnuczka Stanisława Domańskiego, córka jego syna, Zygmunta. Obydwaj stali się ofiarami sowieckich represji.
Anna Staszewska z d. Domańska urodziła się 17 listopada 1953 r. jako córka Zygmunta i Konstancji. Była wnuczką Zofii i Stanisława Domańskich. Jej dziadek jako ochotnik zgłosił się do wojska w 1919 r. i służył w 30. pułku piechoty. Brał udział w bitwie o Wilno (1919), wyprawie na Kijów oraz w walkach na Kurpiowszczyźnie. Za bohaterstwo w walkach z Armią Czerwoną został odznaczony Krzyżem Walecznych.
W 1940 r. dziadek Anny Staszewskiej wraz z rodziną został wysiedlony przez Sowietów do obwodu archangielskiego w ZSRS. Był tam pod stałym nadzorem NKWD. W 1943 r. został zaaresztowany i skazany na karę śmierci. Dzięki staraniom jego syna Zygmunta oraz wsparciu pracowników polskiej ambasady karę zmieniono na 15 lat więzienia. Sam Zygmunt Domański również trafił do więzienia. Wydostał się stamtąd dzięki pomocy zaprzyjaźnionych lekarzy, którzy wystawili mu zaświadczenie o niepoczytalności. W 1955 r. dziadek Anny Staszewskiej powrócił do Polski, gdzie spotkał się z rodziną. Zmarł 30 maja 1967 r.
Anna Staszewska pracowała jako pedagog w Zespole Szkół Zawodowych nr 4 w Ostrołęce. Potem jako starosta na Uniwersytecie Trzeciego Wieku. Angażuje się w działania społeczne, pisze także wiersze.
„Szlaki Nadziei. Odyseja Wolności” to projekt, który ma na celu upamiętnić wysiłek zbrojny Polskich Sił Zbrojnych podczas II wojny światowej oraz losy ludności cywilnej ewakuowanej z ZSRS wraz z armią gen. Andersa.
