Zbigniew Gondek
Syn oficera PP Jana Gondka (1888–1940), zamordowanego przez sowietów w Miednoje. Uczestnik bitwy o Monte Cassino.
Zbigniew Gondek urodził się 26 marca 1924 r. w Przemyślu. Jego ojciec, jako przedwojenny oficer Policji Państwowej, został aresztowany przez sowietów i zamordowany w Miednoje w maju 1940 r., Zbigniew zaś z matką zesłani na Syberię. Gdy w 1941 r. Niemcy napadły na Związek Sowiecki, Zbigniew i wielu młodych mężczyzn skorzystało z okazji wstąpienia do Armii Andersa. Przemierzył kolejne kraje Bliskiego Wschodu, w tym Iran, Irak, Syrię i Palestynę. Po roku szkolenia i transportu wraz z kolegami wylądowali we Włoszech. Uczestniczyli w bitwie o Monte Cassino w maju 1944 r. Następnie brał udział w walkach pod Loreto, gdzie został ciężko ranny: stracił lewą rękę i odniósł poważne rany nogi. Został odesłany z powrotem do Szkocji, gdzie spędził rok w szpitalu, dochodząc do siebie i ponownie ucząc się chodzić. Po ślubie wraz z żoną wyemigrowali do Kanady.
Za swoje zasługi został uhonorowany m.in. zarządzeniem Prezydenta RP Władysława Raczkiewicza z 15 kwietnia 1946 r. Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego „Virtuti Militari” V klasy oraz Krzyżem Oficerskim Odrodzenia Polski nadanym przez Prezydenta RP w 2012 r.