Bogusław Kamola
Harcerz Szarych Szeregów, Powstaniec Warszawski.
Bogusław Kamola urodził się 25 sierpnia 1930 r. w Warszawie w rodzinie Jana i Janiny z domu Skaryszewskiej. Wczesne dzieciństwo spędził na warszawskim Żoliborzu. Miał starszego brata. W latach 1937–1940 mieszkał w Brześciu nad Bugiem. Jego ojciec był zawodowym wojskowym w Trauguttowie. W 1940 r. uciekł z rodziną przez Bug pod Małkinią do Warszawy. W czasie okupacji niemieckiej działał aktywnie w harcerstwie oraz w konspiracji. Od lata 1942 r. należał do drużyny „Zawiszaków”, a w 1944 r. przeszedł do „Bojowych Szkół” Szarych Szeregów. Miał pseudonim „Hipek”. W 1944 r. brał udział w Powstaniu Warszawskim w 400. drużynie 227 plutonu harcerskiego („Szczury Kanałowe”) Szarych Szeregów na Żoliborzu, zgrupowanie „Żyrafa”. Przechodził kanałami na Stare Miasto, Śródmieście i Wolę, zajmował się również udrażnianiem i oznakowaniem dróg w kanałach oraz przeprowadzaniem ludzi, m.in. z bronią dla Starówki. Pod koniec Powstania był celowniczym i dowódcą granatnika. Po upadku Powstania został wywieziony ciężarówką do Dulagu 121 w Pruszkowie, a następnie koleją do Stalagu XI Altengrabow. Od października 1944 r. przebywał w lazarecie Gross-Lubars, a od grudnia w komandzie pracy w Magdeburgu. W 1945 r. trafił do obozu w Rheinhausen w Westfalii, skąd uciekł. Następnie wstąpił do 1 Dywizji Pancernej gen. Maczka, gdzie w szkole 1DP w Lippstadt skończył jedną klasę gimnazjum. Do Polski wrócił we wrześniu 1946 r. Jego ojciec także działał aktywnie w konspiracji – był zbrojmistrzem.