Ludwik Wiśniewski
Kapłan, zakonnik, dominikanin, duszpasterz akademicki, współdziałał z KOR i ROPCiO.
Ludwik Wiśniewski, właściwe Marian Wiśniewski, urodził się 25 października 1936 r. w Skierbieszowie. W 1944 r. poszedł do szkoły podstawowej. Potem uczył się w liceum biskupim w Lublinie. W 1950 r. wstąpił do seminarium duchownego, a w 1952 r. do Zakonu Dominikanów (do nowicjatu w Poznaniu). W 1955 r. zdał maturę i rozpoczął studia filozoficzne w Krakowie i Jarosławiu. 15 czerwca 1961 r. przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1963-1966 był duszpasterzem akademickim w Gdańsku. Potem w latach 1966-1968 studiował na Akademii Teologii Katolickie w Warszawie. W latach 1968-1972 ponownie był duszpasterzem akademickim w Gdańsku. Był pośrednim świadkiem wydarzeń Grudnia 1970 na wybrzeżu. W Gdańsku organizował spotkania z katolickimi intelektualistami. W latach 1972-1981 był duszpasterzem akademickim w Lublinie, a następnie do 1988 r. we Wrocławiu. W latach 1988-1989 przebywał w Krakowie, a potem do roku 1996 w Sankt Petersburgu. Po powrocie do Polski mieszkał i działał w Ustroniu, Małem Cichem i Szczecinie. Od 2005 r. przebywał w Lublinie.
Przez wiele lat prowadził działalność opozycyjną i stał się jedną z ważniejszych postaci tego ruchu. Znany jest jego list otwarty do ówczesnego I Sekretarza KC PZPR Edwarda Gierka wystosowany w 1976 r. i nagłaśniany przez Radio Wolna Europa. Współdziałał z KOR i ROPCiO. Został odznaczony przez Prezydentów RP Krzyżem Komandorskim i Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.