Ludwik Rutyna
Ksiądz rzymskokatolicki, działacz kresowy.
Ludwik Rutyna urodził się 10 lutego 1917 r. w Podzameczku w powiecie buczackim na Ukrainie w wielodzietnej chłopskiej rodzinie Kazimierza i Katarzyny z domu Wąsik. W latach 1924–1928 uczęszczał do szkoły powszechnej we Lwowie, a następnie gimnazjum humanistycznego w Buczaczu (1929–1937), gdzie zdał maturę. W 1937 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego przy Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, które ukończył w 1941 r. przyjmując święcenia kapłańskie z rąk bp. Eugeniusza Baziaka. Podczas pracy duszpasterskiej w swojej pierwszej parafii w Baworowie koło Tarnopola był świadkiem napadu Ukraińskiej Powstańczej Armii, w wyniku którego zamordowano proboszcza ks. Karola Procyka i organistę Szymona Wiśniewskiego. Ksiądz Ludwik zdołał uciec wyskakując przez okno. W obawie o swoje życia, aż do czerwca 1945 r. spał w kryjówce na kościelnej wieży, będąc po śmierci proboszcza administratorem parafii. Po zakończeniu II wojny światowej i zmianie granic oraz przymusowej deportacji ludności polskiej, w czerwcu 1945 r. udał się na Dolny Śląsk. Był kolejno proboszczem w parafiach św. Michała Archanioła w Szybowicach (1945–1958) oraz św. Zygmunta w Koźlu (1958–1990).
Po przejściu na emeryturę, w 1991 r. wyjechał ponownie na Ukrainę, gdzie objął początkowo parafię św. Stanisława Biskupa Męczennika w Krzemieńcu, po trzech miesiącach zaś wrócił w rodzinne strony i zamieszkał w Buczaczu. Tam reaktywował parafię rzymskokatolicką i zrujnowany barokowy kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, był również dziekanem dekanatu buczacko-czortkowskiego. Remontował także inne zabytki sakralne na tych terenach. Zmarł 11 grudnia 2010 w Opolu. Odznaczony m.in. tytułem Honorowego Obywatela Miasta Kędzierzyna-Koźla, Orderem Ecce Homo.