Zofia Wrzosek
Dziecko wojny, świadek pacyfikacji wsi Dzierążnia w 1943 r., pedagog.
Zofia Lizut urodziła się 24 grudnia 1934 r. w Dzierążni pow. Tomaszów Lubelski. Jej rodzicami byli Stanisław Lizut (ur. 1896 r.) i Franciszka (ur. 1910 r.). Franciszka była drugą żoną Stanisława. On sam od marca 1916 r. działał w konspiracyjnej POW, w listopadzie 1918 r. brał udział w rozbrajaniu okupantów i w tym samym czasie na ochotnika wstąpił do WP i otrzymał przydział do 35 pp w Chełmie. Jednak w związku ze śmiercią ojca i wnioskiem-prośbą matki, jako jedyny żywiciel rodziny w 1920 r. Stanisław Lizut został zwolniony z wojska i powrócił w rodzinne strony, gdzie zajął się gospodarką.
Kiedy wybuchła II wojna światowa i rozpoczęła się niemiecka okupacja, w rejonie zamieszkałym przez rodzinę Lizutów intensywnie działała partyzantka BCh, co wywoływało ciągłe represje okupantów. W czasie pacyfikacji wsi Dzierążnia (styczeń-luty 1943 r.) Niemcy zamordowali 73 osoby, w tym z najbliższej rodziny Zofii: Stanisława Lizuta (ojca, lat 47), Franciszkę Lizut (matkę, lat 33), Danutę Lizut (siostrę, lat 11) oraz Pawła Lizuta (stryjka). Ocalałymi dziećmi zaopiekowała się babcia i przybrane siostry – córki ojca z pierwszego małżeństwa. Po wojnie Zofia pomagała siostrom w pracy na roli, skończyła sześć klas szkoły podstawowej, następnie przeniosła się do Zamościa i skończyła liceum pedagogiczne. W 1953 r. rozpoczęła pracę w domu dziecka, a dwa lata później przeprowadziła się do Warszawy. Zofia Lizut wyszła za mąż za Tadeusza Wrzoska i miała z nim dwoje dzieci. Zmarła w 2017 roku.