Błażej Wyszkowski
Inżynier, żeglarz, olimpijczyk, działacz opozycji w okresie PRL.
Błażej Wyszkowski urodził się 3 lutego 1949 r. w Olsztynie, gdzie spędził dzieciństwo. Miał brata Krzysztofa, późniejszego działacza opozycji demokratycznej w PRL. Błażej jako nastolatek zainteresował się żeglarstwem. Od 1964 r. pływał na żaglówkach klubie „Warmia Olsztyn”, a następnie pod barwami Akademickiego Związku Sportowego „Olsztyn”. W tym czasie stale rozwijał się sportowo. W 1964 r. został przyjęty do kadry narodowej. Mając 16 lat (1966), wraz z Andrzejem Nowickim, zdobył mistrzostwo świata juniorów w żeglarstwie w klasie Cadet. Sześć lat później (1972) wziął udział w Igrzyskach Olimpijskich w Monachium. W późniejszych latach nadal wygrywał w zawodach krajowych i zagranicznych, ale nigdy już nie powtórzył sukcesu z 1966 r.
Międzynarodowa kariera sportowa była dla niego trudniejsza niż krajowa. Sprzęt żeglarski, którym dysponowała PRL, był przestarzały w stosunku do tego, którego używano w krajach zachodnich. W 1974 r. Wyszkowski postanowił zakończyć karierę sportową i na jakiś czas pożegnać się żeglarstwem.
Tego samego roku zaczął studiować leśnictwo na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Gdańskiej. Podczas nauki w Gdańsku działał w opozycji antykomunistycznej. W listopadzie 1977 r. podpisał deklarację założycielską Studenckiego Komitetu Solidarności. W 1978 r. rozpoczął współpracę z Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża. Wraz z Bogdanem Borusewiczem i Mariuszem Muskatem pod bramą Stoczni Gdańskiej zainicjował obchody rocznicy Grudnia 1970.
W maju 1978 r. opozycjonistka Anna Młynik została zatrzymana przez Służbę Bezpieczeństwa. Błażej Wyszkowski, widząc agresywne zachowanie SB wobec dziewczyny, stanął w jej obronie. W konsekwencji został dotkliwie pobity i aresztowany. Wsparły go wszystkie organizacje opozycyjne w Trójmieście. W mieszkaniu jego brata zorganizowano solidarnościową głodówkę, w której wzięli udział: Krzysztof Wyszkowski, Bogdan Borusewicz, Józef Śreniowski oraz inni działacze Komitetu Obrony Robotników. Sam Błażej Wyszkowski w więzieniu również podjął głodówkę protestacyjną.
Po ukończeniu studiów pracował w Rejonie Dróg Publicznych w Różynach, w Lasach Państwowych w Gdańsku, a następnie w Rejonie Dróg Publicznych w Kościerzynie.
W sierpniu 1980 r. dołączył do strajku w Stoczni Gdańskiej, którego idee przeniósł do swojego zakładu pracy w Kościerzynie. Pełnił funkcję łącznika z Trójmiastem. We wrześniu tego samego roku wstąpił do NSZZ „Solidarność”. Na początku grudnia 1981 r. wyjechał do Hamburga w RFN, gdzie otrzymał wiadomość o wybuchu stanu wojennego w Polsce. Z zagranicy organizował pomoc dla represjonowanych. Do Polski wrócił w 2007 r.
Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006) oraz Krzyżem Wolności i Solidarności (2018).