Opowiedziane Chojnacki Mieczysław - Wspomnienia -

N0867

Żołnierz Armii Krajowej i powojennego podziemia antykomunistycznego, więzień stalinowski skazany na karę śmierci, świadek ostatnich chwil życia  mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”.

Jest luty 1951 roku, więzienie mokotowskie w Warszawie. W celi śmierci w oczekiwaniu na wyrok przebywa żołnierz ROAK Mieczysław Chojnacki. Wraz z nim osadzeni są m.in. ppłk Antoni Olechnowicz „Pohorecki” i mjr Zygmunt Szendzielarz „Łupaszka”, oficerowie Armii Krajowej. „Młodzik” jest świadkiem wyprowadzania na egzekucję poszczególnych bohaterów podziemia niepodległościowego. To, co go ujmuje, to towarzyszący im w tych dramatycznych chwilach spokój. Skazańcy wyprowadzani są z celi pojedynczo przez trzech funkcjonariuszy, ze związanymi z tyłu dłońmi. Przechodzą pomiędzy poszczególnymi budynkami więzienia i znikają za bramą. O ich dalszym losie świadczy jedynie rozlegający się po kilkunastu sekundach strzał, czasem dwa. Mieczysław Chojnacki pamięta ostatnie chwile przed śmiercią każdego z siedzących z nim Żołnierzy Niezłomnych: Olechnowicza, Szendzielarza, Lucjana Minkiewicza, Henryka Borowskiego, Mieczysława Kawalca, Karola Chmiela…