N0535
Major rezerwy WP, harcerz „Szarych Szeregów” i żołnierz ZWZ-AK w Okręgu Warszawa, uczestnik Powstania Warszawskiego, jeniec stalagu, po ucieczce z obozu żołnierz 1. Dywizji Pancernej w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie.
Trwa Powstanie Warszawskie. Krzysztof bardzo sprawnie posługuje się alfabetem Morse'a. Zostaje przydzielony jako łącznościowiec do oddziału, którym dowodzi cichociemny – kapitan Bolesław Kontrym ps. Żmudzin. Jest tu najmłodszym żołnierzem. Dookoła niego głównie przedwojenni podchorążowie – „prawdziwe wojsko”. Ma obsługiwać radiostację, ale ostatecznie do tego nie dochodzi. Koncentracja oddziału następuje na Placu Dąbrowskiego. Podczas ataku na budynek „Pasty” 4 sierpnia Krzysztof zostaje ranny. Kolejną ranę otrzymuje we wrześniu, jest lekka, ale wdaje się zakażenie. Mjr Kontrym odsyła go do szpitala. Po podleczeniu chirurg chce go zatrzymać, ale on uznaje, że ma obowiązek wrócić do oddziału i wraca…
