N0390
Żołnierz Armii Andersa, walczący pod Monte Cassino, odznaczony „Brytyjskim Medalem Wojny 1939–1945”.
Jest maj 1944 roku. Józef Skrzynecki, jak wielu innych żołnierzy 2 Korpusu Polskiego, trafia na Monte Cassino. Tu przyjdzie im się zmierzyć z okopanymi na wzgórzu Niemcami. Zadanie szczególnie niełatwe dla pancerniaków, co ukazują ich oczom zniszczone czołgi amerykańskie. Nim przystąpią do natarcia, będą musieli naprawić ocalały sprzęt. Najbardziej jednak przeraża młodych żołnierzy widok niepogrzebanych ciał, które leżą wokół wraków czołgów. Mimo ciągłego ostrzału i zaminowania terenu, chłopaki rwą się do ataku na niemieckie pozycje. Każdy członek załogi jest przeszkolony w zakresie obowiązków pozostałych kolegów, aby w razie śmierci bądź zranienia któregoś, móc szybko przejąć jego obowiązki. Pan Józef zatem jest kierowcą, radiooperatorem, obsługującym CKM i ładującym pociski. Zanim jednak czołgi ruszą do ataku, teren wzgórza muszą oczyścić saperzy. Jest to niezwykle trudne zadanie, gdyż znajdują się pod ciągłym ostrzałem niemieckim. Starają się chować za czołgi, ale i to nie zawsze pomaga. Ich determinacja, podobnie jak wszystkich polskich żołnierzy, jest jednak wielka. W pewnej chwili Józef Skrzynecki i jego koledzy są świadkami dramatycznej sceny: jeden z nacierających na wzgórze piechurów wchodzi na minę, która urywa mu nogę. Bohaterski żołnierz jednak nie woła o pomoc, lecz rzuca się całym ciałem na pole minowe, aby w ten sposób rozbroić jak najwięcej ładunków i uratować swoich kolegów.
