N1281
Uczestniczka Powstania Warszawskiego, pielęgniarka.
Zima 1940 r., rodzina Marii Skorupińskiej zostaje wygnana przez Niemców z mieszkania w Inowrocławiu. Pozostawieni na bruku, bez środków do życia schronienie znajdują w Warszawie. Przyjmuje ich wuj, lekarz Stanisław Gerlecki. W mieszkaniu organizuje on kameralne koncerty. Występuje u niego m.in. Witold Lutosławski wówczas autor melodii do powstańczej pieśni Warszawskie dzieci. Cała rodzina Skowrońskich także jest utalentowana muzycznie.
Gdy wybucha Powstanie Warszawskie Maria Skorupińska pomaga wujowi. Zajmuje się chorymi i opatruje rannych. Po upadku powstania trafia do niemieckiego obozu jenieckiego Dulag 121. Po wojnie próbuję dostać się na medycynę. Mimo bardzo dobrych ocen powiązania z AK uniemożliwiają jej zostanie lekarzem. Ostatecznie podejmuje pracę jako pielęgniarka.
