Aktualnie znajdujesz się na:

Wyszukiwarka

Świadkowie

Maria Danuta Skorupińska

Uczestniczka Powstania Warszawskiego, pielęgniarka.

Maria Danuta Skorupińska z d. Skowrońska urodziła się 15 listopada 1930 r. w  Krakowie jako córka Gustawa Józefa oraz Marii Wandy z d. Piątkowskiej. Oboje rodzice pracowali w firmie Buczyńskich, która zajmowała się wyspecjalizowaną hodowlą buraka cukrowego. Miała młodszą siostrę Annę.

Mieszkała w Inowrocławiu przy ul. Chociszewskiego. Na jakiś czas wraz z  rodziną przeprowadziła się również do Parchania, gdzie ojciec opiekował się majątkiem gen. Władysława Sikorskiego. Powrócili do Inowrocławia, aby dzieci mogły rozpocząć edukację szkolną. Do czasu wybuchu II wojny światowej pani Maria ukończyła trzy klasy szkoły podstawowej.

Pod zagrożeniem zbliżającego się frontu niemieckiego rodzina postanowiła uciec na wschód. Po przebyciu ok. 250 km i dotarciu do Ożarowa Mazowieckiego ojciec pani Marii został aresztowany i wzięty do niewoli. Maria wraz z matką i siostrą zmuszone były powrócić do Inowrocławia. Tam zamieszkały w domu dziadka Marii. Zimą 1940 r. do Inowrocławia powrócił ojciec rodziny, schorowany po pobycie w niemieckim obozie jenieckim. Niedługo po tym do mieszkania Skowrońskich przybyli Niemcy i wyrzucili całą rodzinę z domu. Skowrońscy znów zostali się bez dachu nad głową. Schronienie znaleźli w Warszawie na ul. Górskiego 5, w mieszkaniu wuja Stanisława Gerleckiego. Był on lekarzem w szpitalu św. Łazarza na Książęcej. Maria w Warszawie kontynuowała naukę w szkole powszechnej na ul. Hożej.

Zarówno jej rodzice, jak i wuj należeli do AK. Wspólnie udzielali pomocy żywnościowej Żydom z Getta Warszawskiego. W mieszkaniu stale przyjmowani byli ukrywający się przed okupantem członkowie podziemia. Podczas Powstania Warszawskiego Maria pomagała wujowi zajmować się chorymi i rannymi. Była świadkiem makabrycznych i traumatycznych widoków ludzi umierających i cierpiących. Gdy Powstanie upadło, cała rodzina została wypędzona z domu i osadzona w niemieckim, obozie przesiedleńczym Dulag 121 w Pruszkowie, a następnie wywieziona pod Kraków. Rodzina pomieszkiwała potem w różnych częściach Polski, m.in. w Krzeszowicach, Krakowie oraz Puszczy Mariańskiej. W marcu 1945 r. ostatecznie osiedli w Milanówku. Tam Maria  ukończyła szkołę i zdała maturę. Zafascynowana zawodem lekarza postanowiła zdawać na medycynę. Pomimo dobrych wyników nie została przyjęta na uniwersytet z powodu powiązań jej rodziców z AK. Zdecydowała się na edukację w Szkole Pielęgniarskiej nr 2 w Warszawie. W 1951 r. wzięła ślub i rozpoczęła pracę w zawodzie. Jako pielęgniarka przepracowała 42 lata.

Przejdź do relacji

Opcje strony

do góry