Aktualnie znajdujesz się na:

Wyszukiwarka

Świadkowie

Wiesława Łapacz

Organizatorka pomocy dla żydowskiego chłopca, świadek Powstania Warszawskiego, więźniarka niemieckiego obozu Dulag 121.

Wiesława Irena Łapacz z d. Kacprzak urodziła się 17 lipca 1930 r. w Warszawie na Marymoncie jako córka Zofii i Mieczysława Kacprzaka, miała dwa lata młodszego brata. Rodzina mieszkała na nie istniejącej dzisiaj ulicy Skrzelewskiej. Ojciec prowadził mały zakład szewski wykonujący ekskluzywne obuwie dostarczane do najlepszych warszawskich sklepów. Matka przed wojną rozpoczęła dobrze płatną pracę w żydowskiej fabryce obuwia na ulicy Bonifraterskiej i kontynuowała ją podczas okupacji, kiedy fabryka znalazła się na terenie getta. Rodzina przed wojną miała liczne, dobre relacje z osobami pochodzenia żydowskiego. Mieszkali przez ścianę z rodziną żydowskiego akwizytora sprzętu do gospodarstwa domowego, z którą żyli w przyjaźni. Krótko przed wojną sąsiad zaproponował ojcu: niech pan weźmie co pan chce, pan za to nie będzie płacił – idą czasy, kiedy i nas nie będzie i nie wiadomo co będzie z wami…

Po ukończeniu V klasy przerwała naukę szkolną. W Powstaniu Warszawskim ich drewniany dom na Marymoncie spalili własowcy. Po Powstaniu rodzina trafiła do obózu w Pruszkowie, skąd zostali wywiezieni do Suchedniowa. Do ocalałego, murowanego domu wuja na Marymoncie wrócili na początku lutego 1945 r. Wiesława, aby kontynuować naukę wyjechała do Karpacza do Szkoły „Orląt Grunwaldzkich” zorganizowanej dla sierot i półsierot z Warszawy. Po zdaniu matury ukończyła w Bielsku szkołę przemysłową uzyskując tytuł technika chemika farbiarskiego. Trzyletni nakaz pracy w zakładach zbrojeniowych w Nowej Soli zmieniono jej na nakaz pracy w Zarządzie głównym ZMP. Pracowała jako instruktor terenowy w okolicy Chojnic i Barwinka. Zmuszona do przyjęcia legitymacji PZPR wystąpiła z partii po wypadkach roku 1956.

Przejdź do relacji

Opcje strony

do góry