Adam Gryniewicz
Działacz Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce, wyemigrował do Belgii w 1969 r.
Urodził się 12 lutego 1941 r. w Permie (d. ZSRS, ob. Rosja) jako Abram Gryniewice w rodzinie polskich uciekinierów z 1939 r. Przed drugą wojną światową jego rodzice zaangażowani byli w działalność Komunistycznego Związku Młodzieży Polski, za którą matka Gryniewicza odbyła dwuletni wyrok pozbawienia wolności. W 1946 r. rodzina wróciła do Polski. Ponieważ nie mieli mieszkania, mały Adam przez pół roku przebywał w domu dziecka w Łodzi. W 1948 r. przenieśli się do Warszawy, gdzie matka Adama dostała pracę w redakcji żydowskiej gazety „Fołksztyme” (Głos żydowski), a ojciec posadę kuriera dyplomatycznego przy Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 1954–1956 rodzice Adama Gryniewicza przebywali w Chinach, gdzie ojciec pracował na stanowisku intendenta w ambasadzie PRL. W tym czasie chłopiec mieszkał w internacie Domu Dzieci Pracowników Służby Zagranicznej. W 1957 r. zaangażował się w działalność warszawskiego oddziału Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce. Jako instruktor uczestniczył w obozach dla dzieci oraz w działającym przy TSKŻ klubie Babel (pełnił funkcję jego kierownika). W latach 60. ukończył Wydział Maszyn Roboczych i Pojazdów Politechniki Warszawskiej, a następnie został zatrudniony w Zakładach Mechanicznych Ursus. W 1969 r. zdecydował się na emigrację z Polski do Belgii, gdzie mieszkała już jego siostra (swojej decyzji nie łączył bezpośrednio z wydarzeniami Marca 1968 r.). W Polsce pozostała jego matka, którą odwiedzał w kolejnych latach.