Irena Wołoszczuk-Kropka
Jako dziecko wraz z rodziną została zesłana na Syberię.
Irena Kropka urodziła się 10 lutego 1933 roku jako najmłodsze z czwórki dzieci. Jej ojciec był żołnierzem odznaczonym Krzyżem Walecznych. Ona i jej trójka rodzeństwa spędzili dzieciństwo w małym gospodarstwie rolnym swych rodziców, które znajdowało się na terenie dawnej osady wojskowej w Antoninie niedaleko Dąbrowicy. W 1940 r. cała rodzina została przesiedlona w głąb ZSRS. W marcu 1940 r. wszyscy zostali przetransportowani na saniach do Vitjunina, gdzie cała rodzina zmuszona była do pracy przy cięciu drewna w zamian za niewielkie racje żywnościowe. We wrześniu 1941 r. rodzina otrzymała wiadomość o „amnestii” dla Polaków. Razem z kilkoma innymi rodzinami zdecydowali się zbudować tratwy i spłynąć w dół rzeki Viled. Zabrali ze sobą także sieroty, które straciły swoich rodziców z powodu niedożywienia, chorób i przepracowania. Po ponad tygodniu dotarli do Kotłasu, gdzie zapłacili za miejsca w wagonach bydlęcych i pociągiem dotarli do kołchozu w Uzbekistanie, a stamtąd do osady w Turkmenistanie. Tam rodzina zamieszkała w barakach i rozpoczęła pracę na plantacji bawełny. Później ponownie wrócili do Uzbekistanu, gdzie dwaj bracia Ireny wstąpili do Armii Andersa. Kropkowie rozpoczęli swoją podróż z oddziałami Wojska Polskiego do Krasnowocka nad Morzem Kaspijskim (dziś Turkmenbaszy). Następnie statkiem dotarli do Persji. Irena, która zachorowała wówczas na tyfus, była leczona w szpitalu Czerwonego Krzyża w Teheranie. Po wyzdrowieniu wsiadła na brytyjski statek, który zabrał ją do Afryki. Spędziła sześć lat w Ifundzie (Tanganika), gdzie ukończyła szkołę. Ostatecznie wyemigrowała do Kanady.