Zofia Książek-Bregułowa
Aktorka, poetka, łączniczka AK.
Zofia Książek (z męża Bregułowa) urodziła się 14 marca 1920 r. w Kielcach. Tam w 1938 r. zdała maturę, ale studia aktorskie rozpoczęła na tajnych kompletach już w czasie niemieckiej okupacji jesienią 1939 roku. Podczas Powstania Warszawskiego walczyła jako łączniczka w Zgrupowaniu AK „Krybar” (pseudonim „Żaneta”). 5 września 1944 r. została ciężko ranna w gmachu PKO przy ul. Jasnej - raniona w nogi, klatkę piersiową, głowę i oczy, w wyniku czego bezpowrotnie straciła wzrok. Po Powstaniu znalazła się w niewoli niemieckiej (XI A Gross Lübars - podobóz Stalagu XI A Altengrabow, Stalag VI C w Oberlangen). Po wyzwoleniu obozu przez żołnierzy Dywizji Pancernej gen. Maczka rozpoczęła walkę o odzyskanie wzroku. Znalazła się w Szkocji, w Edynburgu w szpitalu im. I. J. Paderewskiego, gdzie po operacji odzyskała częściowo wzrok w prawym oku (około 3% widzenia). W szpitalu poznała swojego przyszłego męża - skrzypka Włodzimierza Bregułę. W 1947 roku powróciła do kraju wraz ze swoim narzeczonym, z którym w 1948 r. wzięła ślub. Po wojnie Zofia Książek-Bregułowa była aktorką teatralną, pracowała w radiu, pisała wiersze. Patronka Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla Dzieci Słabo Widzących i Niewidomych w Dąbrowie Górniczej. Członek Związku Artystów Scen Polskich, Związku Ociemniałych Żołnierzy RP, Światowego Związku Żołnierzy AK oraz brytyjskiego Stowarzyszenia Kobiet i Mężczyzn Ociemniałych w Służbie Wojskowej. St. Dunstan’s. Zmarła 1 czerwca 2014 r.
Odznaczona Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.