Natalia Hapłoniuk
Świadek okupacji niemieckiej w Warszawie, a następnie w Pruszkowie, pracownica zakładów mechanicznych „Ursus”, członek PTTK.
Natalia Hapłoniuk urodziła się w Warszawie 28 czerwca 1930 r. W stolicy mieszkała wraz z rodzicami i rodzeństwem do grudnia 1939 r., kiedy to przenieśli się do dzielnicy Pruszkowa – Żbikowa. Z dzieciństwa zapamiętała wkroczenie Niemców do Warszawy, a następnie okupację Pruszkowa i zbrodnie niemieckie popełniane na Polakach. W trakcie okupacji jej wuj Gajewski ukrywał w swym domu przy ul. Przeskok w Warszawie Żydówkę z Czechosłowacji, która u schyłku wojny przeniosła się do rodziny pani Natalii w Pruszkowie, skąd następnie po trzech miesiącach wyjechała w nieznanym kierunku. Po wojnie Natalia Hapłoniuk z racji inwalidztwa przez dłuższy czas nie mogła znaleźć zatrudnienia, podejmowała się więc prac dorywczych. Dopiero w 1952 r. rozpoczęła pracę w zakładach w Ursusie, gdzie również występowała w zespole Muzyki Pieśni i Tańca. Po wyjściu za mąż i urodzeniu dziecka, odeszła z pracy, podejmując zatrudnienie w domu jako kaletnik. Z mężem uczestniczyła w wyprawach górskich, należąc do PTTK.