Stanisław Woźniak
Żołnierz Armii Krajowej, a po wojnie II Korpusu Polskiego, Powstaniec Warszawski.
Stanisław Woźniak urodził się w 1928 r. w Warszawie. W czasie okupacji niemieckiej uczył się na tajnych kompletach. W 1941 r. trafił do konspiracji w tajnej drużynie harcerskiej, a w 1942 r. złożył przysięgę w Armii Krajowej. Był łącznikiem, ale uczestniczył też w akcjach bojowych m.in. w wyprawie za Bug zorganizowanej przez zastępcę dowódcy kompanii plut. pchor. Juliusza Klepacza "Rana", który zginął w jej trakcie. W Powstaniu Warszawskim walczył w 1112 plutonie na trasie Wola - Stare Miasto - kanały – Śródmieście. Na początku Powstania brał udział w obronie fabryki mebli Kamlera przy ul. Dzielnej w której znajdowała się Kwatera Główna KG AK i siedziba Delegatury Rządu na Kraj. 6 sierpnia 1944 r. uczestniczył w przeprowadzeniu Komendy Głównej AK i Delegatury Rządu przez teren byłego getta na Stare Miasto. Na Starym Mieście do 26 sierpnia pełnił służbę wartowniczą przy Komendzie Głównej, bronił odcinka Katedry od strony Zamku Królewskiego i Kanonii, a 1 września wraz z plutonem przeszedł kanałami do Śródmieścia. W Śródmieściu pluton 1112 stał się plutonem ochrony Sztabu Okręgu Warszawskiego. Po Powstaniu dostał się do niewoli niemieckiej, gdzie doczekał wyzwolenia przez armię brytyjską w kwietniu 1945 r. W sierpniu 1945 r. wyjechał do Włoch, tam wstąpił do II Korpusu Polskiego, po czym wyjechał do Anglii. W 1948 r. rozpoczął pracę w londyńskim Banku Pocztowym i został zdemobilizowany z Wojska Polskiego. W 1951 r. emigrował do Kanady gdzie mieszka do dziś w Burlington, w zachodniej części metropolii Toronto.
W 1944 r. został odznaczony Krzyżem Walecznych i awansowany do stopnia starszego ułana.