N1348
Łemko, obywatel II RP, w czasie wojny przymusowy żołnierz Armii Czerwonej, deportowany w akcji „Wisła” w 1947 r.
Gdy wybucha II wojna światowa, Dymitr Sabatowicz ma 13 lat. Wraz z rodziną mieszka w małej wsi w Beskidzie Niskim. Postanawia przerwać naukę i razem z rodzicami zająć się pracą na gospodarstwie. Czasowo pracuje przymusowo dla Niemców. Zna z opowiadań starszych historię swojej rodziny, wie że dziadek pisał ikony, słyszał o pobliskiej bitwie gorlickiej w 1915 r. między wojskami Rosji i Austro-Węgier. Sam niedługo będzie świadkiem przetoczenia się frontu kolejnej wojny w rejonie wsi Długie. Aby poprawić sytuację rodziny prowadzi wymienny handel przemytniczy ze Słowakami. Przeprowadza też partyzantów sowieckich przez górskie przejścia. W styczniu 1945 r. zostaje przymusowo wcielony do Armii Czerwonej, z którą dochodzi do czeskiej Pragi.
