N0760
Lekarka, doktor nauk medycznych, harcerka, żołnierz ZWZ-AK, podpułkownik Wojska Polskiego, więźniarka łagrów.
Wilno, 27 marca 1945 r. Stefania Szantyr dwudziestoletnia sanitariuszka i łączniczka ZWZ-AK staję przed sądem. Jest sądzona przez władze sowieckie za działalność podziemną i udział w operacji Ostra Brama. Wraz z nią przed sądem staje kilkanaście innych działaczek polskiej konspiracji. Wyrok uderza w grupę młodych osób – 10 lat ciężkich prac w łagrach. W maju 1945 r. rusza transport Polek w głąb ZSRS. Trafiają do obozu pracy w Uchcie, w którym przebywają głównie kryminalistki. W ciągu pierwszych tygodni pobytu zostają okradzione z ubrań i butów.
Stefania w obozie pracuje przy zbiorach i wyrębie lasu. Codziennie musi wyrobić normę, inaczej czeka ją kara – karcer i głodówka. Przez cały pobyt w łagrze trzyma się jednak myśli, że kiedyś uda jej się wrócić do Polski. W łagrze spędzi całość zasądzonej kary.
