Roman Polko
Generał dywizji Wojska Polskiego, dowódca JW GROM w latach 2000-2004 oraz 2006 r., oficer wojsk powietrznodesantowych i sił specjalnych, doktor nauk wojskowych, specjalność: kierowanie organizacją.
Roman Polko urodził się 8 listopada 1962 r. w Tychach, gdzie wychowywał się tradycyjnej śląskiej rodzinie. Ojciec był górnikiem, a matka zajmowała się domem. Dzieciństwo spędził na tyskim blokowisku. Jako nastolatek był ministrantem, należał również do ruchu Światło-Życie OAZA. Miał brata oraz siostrę, która urodziła się gdy miał osiemnaście lat.
W 1981 r. rozpoczął studia w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu na kierunku rozpoznawczym. Podczas pobytu na przepustce, w grudniu 1981 r., dowiedział się o wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego.
W 1985 r. ukończył szkołę oficerską oraz kurs działań specjalnych w Ośrodku Szkolenia Wojsk Lądowych w Elblągu. Następnie został skierowany do 1 Batalionu Szturmowego w Dziwnowie, gdzie rozpoczął służbę jako dowódca grupy specjalnej. Później przeniesiono go do 1 pułku specjalnego komandosów (wcześniej JW 4101) w Lublińcu. W 1987 r. ożenił się.
Od kwietnia 1992 r. do grudnia 1993 r. brał udział w misji UNPROFOR w byłej Jugosławii, gdzie realizował m.in. zadania specjalne związane z poszukiwaniem stanowisk rakietowych. W latach 1994 – 1996 uczył się w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie. Następnie w 1996 r. wyjechał na misję do Kosowa. Tam służył jako starszy oficer operacyjny w sztabie 6 Brygady Desantowo-Szturmowej im. Gen. Bryg. Stanisława Sosabowskiego. Pracował nad wyznaczeniem ścieżek na zaminowanym terenie.
W 2000 r. został Dowódcą Wojskowej Formacji Specjalnej GROM. Realizował misje wojskowe na granicy kosowsko-macedońskiej, w Afganistanie oraz w Iraku. W 2002 r. odbył Wyższy Międzynarodowy Kurs Zarządzania Zasobami Obronnymi w Ośrodku Podyplomowym Marynarki Wojennej w Monterey. W 2003 r. ukończył Podyplomowe Studia Strategiczno-Obronne w Akademii Obrony Narodowej. Funkcję dowódcy GROMu pełnił do 2004 r., kiedy to zrezygnował ze służby po konflikcie z przełożonymi.
Następnie w 2005 r. został doradcą ds. bezpieczeństwa Prezydenta Warszawy Lecha Kaczyńskiego. Po wyborach z 2005 r. został doradcą Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji ds. zwalczania terroryzmu. W lutym 2006 r. przywrócono go na stanowisko dowódcy GROMu. Pracę tę jednak zakończył we wrześniu tego samego roku, kiedy to został zastępcą szefa w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego. W 2008 r. podał się do dymisji. W kwietniu tego samego roku obronił pracę doktorską pt. „Zarządzanie i dowodzenie wojskową formacją specjalną GROM”. Został doktorem nauk wojskowych w specjalności kierowania organizacją.
Jest autorem książki „Gromowładny” oraz „GROM w działaniach przeciwterrorystycznych”. Wraz z żoną Pauliną Polko napisał poradnik „Armia. Instrukcja obsługi”, a także książkę „RozGROMić konkurencję”, „Szefologika, czyli logika szefowania” oraz "Bezpiecznie już było. Jak żyć w świecie sieci, terrorystów i ciągłej niepewności." Brał udział w programach telewizyjnych skupiających się na tematyce survivalowej. Jest maratończykiem, triathlonistą oraz instruktorem spadochronowym .
Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Srebrnym Medalem „Sił Zbrojnych w Służbie Ojczyzny”, Złotym medalem „Za zasługi dla obronności kraju”, Medalem ONZ, Medalem NATO.