N1360
Ocalała z II wojny światowej, więźniarka niemieckiego obozu przesiedleńczego Lager-Glowna.
Wrzesień 1939 r. – Poznań zostaje zajęty przez wojska niemieckie. Dziewięcioletnia Aleksandra Wendland przebywa wraz z rodziną w domu przy ul. Skrytej. W grudniu 1939 r. zjawiają się Niemcy i wyrzucają całą rodzinę z mieszkania. Aleksandra wraz z bliskimi trafia do niemieckiego obozu przesiedleńczego Lager-Glowna. Stamtąd w mroźną zimę 1939 r. zostają przewiezieni do Częstochowy, gdzie muszą radzić sobie sami. Znajdują schronienie u żołnierza AK Euzebii Jałowieckiej, która odstępuje im skromny pokoik w swoim domu w biednej dzielnicy Ostatni Grosz. Tam rodzina rozpoczyna nowe życie. Aleksandra uczęszcza do szkoły wraz z dziećmi pochodzenia żydowskiego. Dobrze czuje się też wśród miejscowej biedoty. W Zaduszki dekorują groby polskich żołnierzy na cmentarzu, uwalniają psy złapane przez hycla, są świadkami okrucieństwa okupanta niemieckiego.
