Pliki do pobrania
N0131
Konspiratorka Wojskowej Służby Kobiet ZWZ-AK, uczestniczka Powstania Warszawskiego, więźniarka KL Stutthof.
Ostatnie dni września 1944 r., powstanie w Warszawie dogorywa. Obrońcy Mokotowa próbują przedostać się kanałami do Śródmieścia. Pośród jednej z grup idzie 18-letnia Helena Majkowska „Ela”. Ona sama przejście kanałami po latach wspomina: „Kanały to coś okropnego. Gdybym miała ginąć i powiedzieliby, że w kanałach ocaleję, a tu zginę, wolałabym tu na miejscu zginąć, niż do kanałów zejść”. Po długim błądzeniu pod ziemią powstańcy decydują się wreszcie wyjść na zewnątrz włazem przy ul. Dworkowej, ale niestety na terenie opanowanym przez Niemców. Po wyjściu na górę Helena widzi kilkanaście młodych Polek, klęczących z rękami wyciągniętymi do góry pod lufami Niemców. Grupę, w której jest Helena Niemcy trzymają w niepewności przez trzy godziny. Potem żołnierze ustawiają przed nimi karabin maszynowy i szykują się do rozstrzelania. Nagle pośród Niemców zjawia się oficer i kłóci się z żołnierzami obsługującymi karabin maszynowy. Po 30 minutach wzajemnego przekrzykiwania, esesmani rezygnują, zabierają broń i odchodzą, a grupa Heleny jest pędzona dalej, najpierw do Fortu Mokotów, a następnie do obozu przejściowego w Pruszkowie.
